Fratelli Graviano Oggi – Prośba o zwolnienie z więzienia szefa masakry Filippo Graviano na urlopie za wynagrodzeniem została odrzucona. Ulgę może przynieść nam tylko stanowcze „Nie!” z Sądu Kasacyjnego, co potwierdza uprzednią decyzję Sądu Nadzoru i jasno pokazuje, że jego oderwanie jest jedynie maską. Technicznie rzecz biorąc, znaczenie więzi rodzinnych nie jest umniejszane przez obfitość „logiek asocjacyjnych” wśród krewnych.
Filippo Graviano to nie tylko ktoś, kto został skazany na dożywocie za udział w podżeganiu do zabójstw w latach 1992 i 1993 oraz zabójstwa księdza i don Pino Puglisiego. Wraz ze swoim bratem Giuseppe i superuciekinierem z Castelvetrano, Matteo Messiną Denaro, jest uważany przez partnerów wymiaru sprawiedliwości za czubka Cosa Nostry. Sekrety masakr są w ich rękach i od dłuższego czasu prowadzą niejasną grę z siłami okultystycznymi.
Wymaga to uważnej analizy wydarzeń z ostatnich kilku lat. Konkretnie, dwaj szefowie Brancaccio wykazali się nietolerancją wobec aresztu poniżej 41 bis i dożywocia, reżimów, które szefowie mafii chcieli wykorzenić od czasu „papello” Tot Riina i porozumienia między państwem a mafią. Gravianos byli w niewoli przez długi czas iw tym czasie opracowali strategię, która obejmuje dialektykę dystansu.
Przed laty, podczas wspólnego aresztu, Filippo powiedział współpracownikowi wymiaru sprawiedliwości Gaspare Spatuzza, że dobrze jest dać bratu do zrozumienia, że „jeśli nic nie przychodzi tam, skąd coś musi pochodzić, to dobrze, że my też zaczynamy rozmawiać z sędziami”. Następnie w 2020 roku „Matka Natura” zeznawała w procesie o masakrę w „Ndranghecie”, odpowiadając na pytania zastępcy prokuratora Reggio Calabria, Giuseppe Lombardo, oraz obrońcy, Antonio Ingroia.
Zeznania te były niewątpliwie wykorzystywane jako platforma, z której szef Brancaccia nadawał całemu światu wiadomości, omawiając rzekome powiązania biznesowe między jego rodziną a Silvio Berlusconim i twierdząc, że spotkał byłego premiera co najmniej trzy razy, gdy był on na biegać. Drugą osobą, którą wymienił, był „przedsiębiorca z Mediolanu, który nie chciał, aby zbrodnie ustały”.
Graviano nawiązywał już do swojego optymizmu co do decyzji ETPCz dotyczących kary dożywotniego pozbawienia wolności i reżimu więziennego 41 bis. Ten optymizm został wzmocniony w 2021 r., kiedy Trybunał Konstytucyjny orzekł, że kara śmierci narusza podstawowe prawa człowieka, dając prawodawcom rok na uchwalenie ustawy znoszącej ją. Czy ktoś mógłby sprawić, żeby wyglądało na to, że wszystko dzieje się losowo? Może wszystko było zaplanowane od jakiegoś czasu.
Już w październiku 2019 r. Consulta twierdziła w imię praw człowieka, że w przypadku kary dożywocia, bez względu na to, czy jest się członkiem mafii, współpraca z wymiarem sprawiedliwości nie jest już „conditio sine qua non” do uzyskania jakichkolwiek przywilejów więziennych. I właśnie z tego źródła Filippo Graviano wezwał do złożenia petycji do sędziego nadzorującego L’Aquila o pozwolenie na przyznanie nagrody, tym samym upubliczniając swój oddział z Cosa Nostra.
Strategia znana jako „dysocjacja”, którą wielu poprzednich szefów mafii chciałoby wdrożyć.
Nieformalne wydalenie więźniów mafii w zamian za świadczenia więzienne, podobne do tego, jakie przewidywano w latach 80. dla członków Czerwonych Brygad, było jedną z głównych próśb Cosa Nostra, zastraszanej w połowie lat 90. współpracowników wymiaru sprawiedliwości.
Propozycja została zapisana w „papello”, a szef mafii Pietro Aglieri wznowił ją nieco później. Ta ostatnia grupa, za pośrednictwem niektórych księży, próbowała przekazać przedstawicielom instytucji stanowczą wolę poddania się niektórych mafiosów, błagając państwo o możliwość rozpoczęcia nowego życia bez konieczności oskarżania przyjaciół. Dzisiaj, 16 stycznia, Carabinieri del Ros aresztowali Matteo Messina Denaro, spełniając jego przewidywania.
Wśród podpisów postanowienia z sierpnia 1996 r., które konkretnie przewidywało szereg zachęt dla mafiosów, którzy porzucili Cosa Nostra, był Melchiorre Cirami, który przeszedł z Casa delle Libertà do Udeur, do UDC w Cuffaro, a następnie z powrotem do Berlusconiego przyjęcie. W tym czasie Dapem kierował sędzia Alfonso Sabella, który zdemaskował plan i skazał go na niepowodzenie.
Nawet w przypadkach, gdy dana osoba została uznana za winną ponad wszelką wątpliwość, dekret pozwolił na zmniejszenie jej kary nawet o jedną trzecią, wstrzymał wszelkie trwające środki zapobiegawcze i zapewnił inne alternatywy dla pozbawienia wolności. Różne włoskie organizacje mafijne prosiły o rozbicie w 2001 roku. Ambasadorem wydarzenia został Salvatore Biondino, szef dystryktu San Lorenzo i członek Tajnych Służb.
W przeciwieństwie do 41 bis Rzeczywistym celem pracodawców jest oczywiście uderzenie w instytut wspólników wymiaru sprawiedliwości, a nie tylko interweniowanie w więzieniu. Niebezpieczeństwo jest nadal bardzo realne w teraźniejszości. Tego pamiętnego dnia w 2022 roku Baiardo powiedział kamerom i reporterom o audycji La7 To nie jest Arena.
Podczas gdy temat wyroków dożywocia jest omawiany przez Co Trybunału Konstytucyjnego w dniu 8 listopada, jednoznaczna odpowiedź Sądu Kasacyjnego na interwencję rządu następuje w momencie wielkiej wrażliwości historycznej. Być może moglibyśmy przypuszczać, że niejaki Matteo Messina Denaro jest ciężko chory i próbuje wynegocjować własną kapitulację w zamian za sensacyjne aresztowanie.
Jednak gangsterzy skazani za morderstwo byli zwolnieni z prawa. Baiardo powiedział wówczas, że schwytanie super szefa będzie „prezentem dla nowego rządu, okrętem flagowym dla nowej władzy wykonawczej”. Negocjacje między państwem a mafią nigdy się nie kończą, dodał Baiardo. Tak jak w przypadku aresztowania Toto Riiny, wszystko może się zdarzyć.
